Ο κυνόδους ο δάκτυλος, γνωστός και σαν άρκαστη και αγριάδα ανήκει στην οικογένεια των Αγροστωδών. Είναι ζιζάνιο πολυετές και δυσεξέντονο που καταστρέφει τις καλλιέργειες και τους κήπους.

Έχει ρίζωµα ωχροκίτρινο, οζώδες µε κόμπους κατά διαστήµατα απ᾿όπου ριζώνει και βγάζει τους νέους βλαστούς του. Τα φύλλα του είναι µακρόστενα λογχοειδή και τα άνθη του σε μακρύ στέλεχος µε πέντε µακρόστενες λωρίδες που παρομοιάζουν µε τα δάκτυλα του χεριού, απ᾿ όπου και το λατινικό του όνοµα.

Το αρνόγλωσσο το παράλιο, γνωστό στις παράλιες περιοχές όπου ευδοκιμεί σαν λιθόσπαστο, και σπαστόλιθο ανήκει στην ίδια οικογένεια με των Πλανταγινίδων. Είναι φυτό µε πολυετές, τουφωτό ρίζωμα και έχει φύλλα μακρόστενα, σαρκώδη.

Τα άνθη του είναι µικρά και βρίσκονται σε αραιή ἡ πυκνή μακρόστενη ταξιανθία σαν στάχυ στην άκρῃ του µίσχου τους. Ανθίζει από το Μάρτη µέχρι τον Οκτώβρη και το βρίσκουμε σε αλυκές και παραθαλάσσια.

Τα δύο αυτά φυτά, που έχουμε περιγράψει, στη λαϊκή ιατρική θεωρούνται ότι έχουν ταυτόσημες ιδιότητες.

Ο άρβουτος ο αραχνοειδής η αντρουκλιά ή κουμαριά και ο άρβουτος ο ουνότο ή αγριοκουμαριά είναι αυτοφυή οπωροφόρα δένδρα και ανήκουν στην οικογένεια των Ερικίδών.

Τα άνθη τους είναι λευκά µε ρόδινες ανταύγειες και βρίσκονται σε τσαμπιά και ο καρπός τους είναι κόκκινη σφαιρική ράγα. Τα βρίσκουμε σε ορεινά µέρη στο Τρόοδος και στον Πενταδάκτυλο.

Ο ουνέτο, που σηµαίνει, φάε µόνο ένα, έχει μεγαλύτερους καρπούς και είναι πιο σπάνιο για την κυπριακή χλωρίδα. Τα φρούτα τους ωριμάζουν αργά το Νιόμβρη.

Το ονόπορδο το κύπριο, κοινά γνωστό σαν γαϊδουράγκαθο ανήκει στην οικογένεια των Συνθετών. Είναι µονοετές ἡ διετές, ακανθώδες φυτό.

Τα φύλλα της βάσης του φυτού είναι εναλλασσόμενα, µεγάλα, πτερόσχιδα και αγκαθωτά και του βλαστού είναι μικρότερα. Έχει άνθη που βρίσκονται σε ακραία κεφάλια µε βιολετιά σωληνοειδή φυλλάρια που περιβάλλονται από αγκαθωτά βράκτια.

Ανθίζει από τον Απρίλη µέχρι τον Ιούλη και το βρίσκουμε παρά τους δρόμους, σε καλλιεργηµένα και άγονα µέρη σε όλο το νησί. Ανήκει στην κατηγορία των ενδηµικών, για τον τόπο µας, φυτών.

Ηλίανθος ο κονδυλόριζος, το ελίχρυσο το ιταλικό και το ελίχρυσο το θαµνώδες, γνωστά και µε τα ονόματα, της Παναγιάς το λουλούδι και αθάνατα, ανήκουν στην οικογένεια των Συνθετών.

Είναι φυτά πολυετή, θαμνώδη, µε φύλλα µακρόστενα, γκριζωπά και χνουδωτά. Τα άνθη τους είναι µικρά, κίτρινα κεφάλια και βρίσκονται σε µικρά µπουκέτα στην άκρη των ανθοφόρων βλαστών.

Ανθίζουν από το Μάρτη µέχρι νωρίς το καλοκαίρι και τα συναντούμε σε πετρώδη άγονα εδάφη σε όλο το νησί.

Το λεπίδιο το καλλιεργήσιµο κοινά γνωστό ως κάρδαμο, ανήκει στην οικογένεια των Σταυρανθών. Είναι μικρό µονοετές φυτό με λεπτή ρίζα. Τα φύλλα του είναι 2-3 πτερόσχιδα, οδοντωτά.

Τα άνθη του είναι μικρά άσπρα µε ελαφρούς λιλαρόζ τόνους και βρίσκονται σε ακραίους, αραιούς κορύβους. Ο καρπός του είναι υοειδής πιεσμένος. Ανθίζει από το Μάρτη µέχρι τον Ιούνη και το βρίσκουμε σε λαχανόκηπους.

Ανήκει στην κατηγορία των αρωματικών και καλλιεργήσιμων φυτών. Ο Κοραής το αναφέρει σαν μαυρομυρουδιά.

Το άρκτιον η λάππα ή πλατομαντήλα ή κολλιτσίδα ανήκει στην οικογένεια των Συνθετών. Η κολλιτσίδα είναι εγγενής στην Ευρώπη και τη Βόρεια Ασία και τώρα είναι ευρέως διαδεδομένη σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου αναπτύσσεται ως ζιζάνιο.

Στην Ιαπωνία και σε μέρη της Ευρώπης, καλλιεργείται ως λαχανικό. Μέλος της οικογένειας των μαργαριτών, η κολλιτσίδα είναι ένα δυνατό, κοινό ζιζάνιο με γρέζια που κολλάνε σε ρούχα ή γούνα ζώων.

0 κραταίγος ο αζορόλος, κοινά µοσφιλιά, ο κραταίγος ο µονόγυνος, γνωστός και σαν κοκκινοµοσφιλιά, μερμελιτζιά, τρικουκιά και τσιλλαρκά και ο κραταίγος η οξυάκανθα, είναι συγγενικά φυτά και ανήκουν στην οικογένεια των Ροδίδων.

Είναι φυτά που δε χρειάζονται ιδιαίτερη περιποίηση για να αναπτυχθούν, τα δε αυτοφυή, όπως είναι τα δύο πρώτα, θα τα βρούμε να φυτρώνουν και σε άγονα ασβεστώδη εδάφη, παρ’ όλο που συχνότερα τα βρίσκουμε σε δόµες καλλιεργήσιμων χωραφιών.

Το τρίτο είδος είναι καλλωπιστικό και το βρίσκουμε σε κήπους και πάρκα σε διάφορες ποικιλίες.

Η ούρτικα ή κνίδη η δίοικος ή πουλιφέρα και η µονοετής, οι κοινές τσουκνίθες ή τσικνίθες, ανήκουν στην οικογένεια των Ουρτικίδων. Η τσουκνίθα είναι ένα θαυμάσιο φαρμακευτικό φυτό, που παλιά το χρησιμοποιούσαν πλατιά, όχι µόνο για θεραπευτικούς σκοπούς, αλλά και για την πρακτική του χρήση.

Όπως σαν «ειδική τροφή» στην κτηνοτροφία, για πάχυνση των γουρουνιών και για να γίνονται τα άλογα πιο ζωηρά και να γυαλίζει το τρίχωμά τους. Τους σπόρους της στα πουλερικά για αυξημένη ωοτοκία, τα στελέχη της για υφαντικές ίνες, το ίδιο το φυτό για καθαρισμό σκευών, πριν ακόμη ανακαλυφθούν τα διάφορα απορρυπαντικά και τέλος σαν ένα αποτελεσματικό ζιζανιοκτόνο και εντομοκτόνο.

Το πετροσέλλινο το ήµερο, ο γνωστός µας μαϊντανός ή µακεδονήσι ή µυρουδιά, ανηκει στην οικογένεια των Σκιαδανθών. Είναι φυτό µονοετές ή διετές, λείο. Έχει φύλλα µε μακρύ µίσχο, 3 πτερόσχιδα µε ωοειδή  οδοντωτά φυλλάρια.

Τα άνθη του είναι μικρά, πρασινοκίτρινα σε ακραία σκιάδια στην κορυφή και στις διακλαδώσεις του ανθοφόρου βλαστού. Ανθίζει κατά την περίοδο του καλοκαιριού και το βρίσκουμε να καλλιεργείται πλατιά για τη χρησιμότητα του σαν λαχανικό και σαν άρτυμα.

Το όνομα του μαϊντανού προέρχεται από την ελληνική λέξη petrose, που σημαίνει βράχος, από τη συνήθεια του να μεγαλώνει σε βραχώδεις πλαγιές στην Ελλάδα.

Το φοενίκουλο το κοινό ή γνωστό σαν µάρανθος ανήκει στην οικογένεια των Σκιαδανθών. Είναι φυτό πολυετές και το βρίσκουμε να φυτρώνει κατά µήκος των δρόμων, στις όχθες των ποταμών, σε περβόλια και σε καλλιεργημένες και ακαλλιέργητες εκτάσεις.

Εκτός από το άγριο, βρίσκουμε και το καλλιεργημένο να πωλείται σε φρουταγορές, χωρίς το τόσο έντονο άρωμα που χαρακτηρίζει τον άγριο. Τα φύλλα του είναι περίβλαστα στη βάση του φυτού, σύνθετα µε γραμμοειδή φυλλάρια.

Η λίππια η κιτριοφόρα, κοινά γνωστή ως αλοίζα ή λουίζα, ανήκει στην οικογένεια των Βερβενίδων. Το φυτό πήρε το όνομά του από τη Μαρία Λουΐζα, πριγκίπισσα της Πάρμας (1748 - 1819), η οποία αργότερα έγινε βασίλισσα της Ισπανίας.

Στη λαογραφία η λεμονιά συνδέεται με την κάθαρση και την αγάπη και λέγεται ότι βοηθά στην προσέλκυση ενός μνηστήρα.

Ο θύμος ο κεφαλωτός, το γνωστό µας θρουµπί ή γρουμπί και γρούμπα και ο θύμος ο κοινός, το κοινό θυµάρι, ανήκουν στην οικογένεια των Χειλανθών. Ο κεφαλωτός είναι φυτό θαμνώδες, πολυετές͵ πολύκλαδο µε ξυλώδεις βλαστούς, φουντωτό.

Έχει φύλλα άμισχα, μικρά στενόμακρα και σαρκώδη. Τα άνθη του είναι ρόδινα και βρίσκονται σε ακραία πυκνά μπουκέτα. Ο καρπός του είναι κάρυο. Ανθίζει από το Μάη μέχρι τον Οκτώβρη και το συναντούμε σε βουνοπλαγιές και πετρότοπους, στα πεδινά και ημιορεινά.

Στους τόπους όπου βλαστά το φυτό αυτό, είναι γνωστό ότι το χώμα είναι άγονο σε βάθος και µόνο επιφανειακά περιέχει συστατικά που ευνοούν τη φύτρωση φυτών.

Η γλυκόριζα η λεία, γνωστή και σαν γιάµπολι και πιάµπολι, ανήκει στην οικογένεια των Λεγκουμιδών ή Χεδρωπών. Είναι φυτό τριχωτό µέχρι 1 µέτρο, µε βλαστούς που φυτρώνουν από το απλωτό, πολυετές ρίζωμα του.

Τα φύλλα του είναι σύνθετα µε 9-15 προµήκη και έμμισθα φυλλάρια. Τα άνθη του είναι ανοιχτά βιολετιά και βρίσκονται σε μασχαλιαίους βότρεις.

Ανθίζει από το Μάη µέχρι τον Ιούνη και βρίσκουμε το φυτό αυτό σε αμμώδεις περιοχές, στη Σαλαμίνα.

Φυτρώνει αυτοφυές, πιθανότατα από παλιές καλλιέργειες στις περιοχές αυτές, γιατί η ρίζα του απλώνεται ανεξέλεκτα.

Το εκουϊζέτο ή κοινά η υπουρίδα, γνωστή και σαν πολυκόµπι, κονδυλόχορτο και αλογοουρά ανήκει στην οικογένεια των Υπουρίδων. Είναι φυτό µε πολυετές ρίζωμα, και βλαστούς χωρίς διακλαδώσεις ή µέχρι 6 διακλαδώσεις στο κάθε γόνατο του βλαστού του.

Τα άνθη του βρίσκονται σε στρόβιλο στον κεντρικό, κύριο βλαστό και σπάνια στους πλαϊνούς, που αντιπροσωπεύουν οξύκορφη κωνοειδή ταξιανθία. Ανήκει στην κατηγορία των κρυπτογάμων και πολλαπλασιάζονται µε σποράγγια.

Είναι υδρόφιλο φυτό και το βρίσκουμε να βλαστά από το Γενάρη µέχρι και αργά το φθινόπωρο σε βαλτότοπους, ρυάκια και υδατοφράκτες σε όλο το νησί.

Πολλά χρήσιμα βότανα για τις πέτρες στα νεφρά και την χολή είναι διαθέσιμα στην φύση και μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της σοβαρότητας των συμπτωμάτων που προκαλούνται.

Σύμφωνα με πολυάριθμες έρευνες, μελέτες και εμπειρία οι βοτανολόγοι μας έχουν δημιουργήσει την κατάλληλη ανάμειξη επιλέγοντας τα καλύτερα βότανα για την αντιμετώπιση προβλημάτων πετρών στα νεφρά και την χολή, καθώς ταυτόχρονα ωφελήστε και από τα διάφορα θρεπτικά συστατικά που περιέχονται σε κάθε βότανο.

ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ:  20 σταγόνες μαζί με 1cm νερό μόνο (μέσα σε ένα ποτήρι και πίνετε)

*Πίνετε 1 φορά την ημέρα για απλή πρόληψη ή πίνετε 3 φορές την ημέρα για θεραπεία.

*  Καμία αναφορά παρενέργειας δεν έχει καταγραφεί 

Σημείωση:

Όλα τα σκευάσματα βοτάνων μπορούν να αποθηκευτούν αποτελεσματικά σε δροσερό, ξηρό και σκοτεινό μέρος, για παράδειγμα μέσα σε ένα ντουλάπι κουζίνας.

Θα πρέπει πάντοτε να ελέγχουμε την ένδειξη ημερομηνίας που ορίζετε από τον κατασκευαστή και η οποία δηλώνει το διάστημα που μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε.

*  Προειδοποιήσεις:

Η παραπάνω περιγραφή του φυτού, δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση συνταγή.

Η πληροφορίες που αναφέρονται έχουν αντληθεί από ακαδημαϊκά βιβλία, έρευνες, άρθρα και αναφορές καταξιωμένων βοτανολόγων.

Για τον άνθρωπο κάθε ουσία δυνητικώς μπορεί να έχει ανεπιθύμητο αποτέλεσμα, καθώς αυτό προέρχεται ανάλογα από την ποσότητα της ουσίας που θα μπει στον οργανισμό, και από τη δυνατότητα αυτού να την απομονώσει ή να την αποβάλλει μετά από κάποια επεξεργασία.

Θεωρείτε απαραίτητη η συμβουλή ειδικού πριν από την χρήση του φυτού, καθώς επίσης δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως υποκατάστατο μιας ισορροπημένης δίαιτας.

Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας αν είστε έγκυος, θηλάζετε, βρίσκεστε υπό φαρμακευτική αγωγή ή αντιμετωπίζετε προβλήματα υγείας. Να φυλάσσεται μακριά από τα μικρά παιδιά.