Το επιλόβιον το µικρανθές ανήκει στην οικογένεια των Οναγρίδων. Ανθίζει από τον Ιούνη µέχρι τον Οκτώβρη σε υγρούς τόπους και ποταµοσιές, ρυάκια, κανάλια νερού και βρύσες στην περιοχή Τροόδους και Ευρύχου, στον Πρόδρομο, Αμίαντο, Αγρό, στις Πλάτρες, στην Κακοπετριά, στην Κυθρέα και στον Πενταδάκτυλο.

Η τάξη Equisetum (Υπουρίδα) έχει τις ρίζες της ήδη από την περίοδο περίπου 416 έως 359 εκατομμύρια χρόνια πριν. Τα απολιθώματα τοποθετούν το γένος, πριν από 150 εκατομμύρια χρόνια, καθιστώντας το ένα από τα παλαιότερα ζωντανά γένη αγγειακών φυτών, όπου είχε εμφανιστεί μαζί με τον δεινόσαυρο Edmontosaurus του Μουσείου McClung πριν από περίπου 84-66 εκατομμύρια χρόνια.

Η χρήση της τραχιάς αλογοουράς από παλαιότερους ανθρώπους περιλαμβάνει τη σημασία της ως φαρμακευτικό και βρώσιμο φυτό. Λόγω των διακλαδισμένων ειδών, το Equisetum είναι γνωστό ως αλογοουρά επειδή έμοιαζε με ουρά αλόγου.

Ο άρβουτος ο αραχνοειδής η αντρουκλιά ή κουμαριά και ο άρβουτος ο ουνότο ή αγριοκουμαριά είναι αυτοφυή οπωροφόρα δένδρα και ανήκουν στην οικογένεια των Ερικίδών. Τα άνθη τους είναι λευκά µε ρόδινες ανταύγειες και βρίσκονται σε τσαμπιά και ο καρπός τους είναι κόκκινη σφαιρική ράγα.

Τα βρίσκουμε σε ορεινά µέρη στο Τρόοδος και στον Πενταδάκτυλο. Ο ουνέτο, που σηµαίνει, φάε µόνο ένα, έχει μεγαλύτερους καρπούς και είναι πιο σπάνιο για την κυπριακή χλωρίδα. Τα φρούτα τους ωριμάζουν αργά το Νιόμβρη.

Ο τρίβολος, κοινά γνωστός σαν τριόλια και πενταξύλια, ανήκει στην οικογένεια των Ζυγοφυλλίδων. Είναι µονοετές φυτό που οι βλαστοί του απλώνουν στη γη και µπορεί να φθάσουν το µισό μέτρο.

Έχει φύλλα αντίθετα, πτερόσχιδα, µε 3-7 ζεύγη άµισχα, προµήκη οξύκορφα ή στογγυλεµένα φυλλάρια. Τα άνθη του είναι κίτρινα και βρίσκονται στη βάση των ακραίων φύλλων του.

Ο καρπός του είναι σφαιρικός επίπεδος και χωρίζεται σε πέντε τμήματα ή σπόρους και το κάθε τµήµα είναι µε τρία άνισα σκληρά αγκάθια. Ανθίζει από το Μάη µέχρι τον Οκτώβρη και το συναντούμε στα πεδινά και ηµιορεινά, σε κήπους και παρά τους δρόμους σε όλο το νησί.

Η ούρτικα ή κνίδη η δίοικος ή πουλιφέρα και η µονοετής, οι κοινές τσουκνίθες ή τσικνίθες, ανήκουν στην οικογένεια των Ουρτικίδων. Η τσουκνίθα είναι ένα θαυμάσιο φαρμακευτικό φυτό, που παλιά το χρησιμοποιούσαν πλατιά, όχι µόνο για θεραπευτικούς σκοπούς, αλλά και για την πρακτική του χρήση.

Όπως σαν «ειδική τροφή» στην κτηνοτροφία, για πάχυνση των γουρουνιών και για να γίνονται τα άλογα πιο ζωηρά και να γυαλίζει το τρίχωμά τους.

Τους σπόρους της στα πουλερικά για αυξημένη ωοτοκία, τα στελέχη της για υφαντικές ίνες, το ίδιο το φυτό για καθαρισμό σκευών, πριν ακόμη ανακαλυφθούν τα διάφορα απορρυπαντικά και τέλος σαν ένα αποτελεσματικό ζιζανιοκτόνο και εντομοκτόνο.

Τη θέση της τσουκνίθας στη λαϊκή ιατρική, την αντιπροσωπεύει θαυμάσια µια ζωγραφιά του 15ου αιώνα που απεικονίζει έναν άγγελο µε ένα κλωνί τσουκνίθας στο χέρι να πετά προς το θρόνο του Δημιουργού. Στην ανάμειξη μας για το βάμμα προστάτη χρησιμοποιούμε ρίζες τσουκνίδας.

Ἡ πλάτανος η ανατολική είναι το κοινό πλατάνι και ανήκει στην οικογένεια των Πλατανίδων Είναι αιωνόβιο, φυλλοβόλο δένδρο, µε χοντρό κορμό και πλατιά αραιή κορόνα.

Τα άνθη τους είναι σφαιρικά κεφάλια και βρίσκονται κατά αραιά διαστήµατα σε ανθοφόρους βλαστούς, τα θηλυκά μεγαλύτερα και σε διαφορετικές οµάδες από τα αρσενικά που είναι μικρότερα.

Ο καρπός τους είναι αχαίνιο και βρίσκονται πολλά µαζί σε σφαιρική ταξικαρπία. Ανθίζει από τον Απρίλη μέχρι το Μάη και το συναντούμε συνήθως σε ποταμούς και ρυάκια σχεδόν σε όλο το νησί. Στην ανάμειξη μας για το βάμμα προστάτη χρησιμοποιούμε μήλα πλάτανου.

Ο κίστος ο κρητικός µε ρόδινα άνθη, ο κίστος ο λαδανοφόρος µε άσπρα άνθη και σκούρα κηλίδα στη βάση των πετάλων, ο κίστος ο µικρανθής µε ρόδινα άνθη και πιο παχιά φύλλα και ο κίστος ο σαλβόφυλλος µε άσπρα άνθη είναι μερικά από τα είδη ξισταριάς που συναντούμε στην Κύπρο και ανήκουν στην κατηγορία των Κιστίδων.

Είναι από τα φυτά που θα τα βρούμε µε πολλά διαφορετικά ονόματα, ανάλογα µε την περιοχή που ευδοκιμούν αλλά και τη χρήση που τυγχάνουν.

Στην περιοχή Καρπασίας είναι γνωστά µε το όνοµα λουβιδκιά, στην Πάφο είναι γνωστά σαν λαδανιά ή ληδόνι, γιατί ευδοκιμεί ο κίστος ο λαδανοφόρος, επίσης και σαν κλαϊν ή κλαδίν γιατί τη χρησιμοποιούσαν παλιά για το κλάδωµα του µεταξοσκώληκα.

Το Pygeum ή αφρικανικό κεράσι, αναπτύσσεται σε ηπειρωτικά ορεινά δασικά "νησιά" που είναι διασκορπισμένα σε όλη την υποσαχάρια Αφρική, τη Μαδαγασκάρη και μερικά γύρο νησιά.

Αν και το pygeum έγινε δημοφιλές μόλις πρόσφατα στις Ηνωμένες Πολιτείες, έχει χρησιμοποιηθεί εκτενώς για τη θεραπεία της BPH (καλοήθης υπερπλασία προστάτη), από τότε που μεταφέρθηκε για πρώτη φορά από την Αφρική στην Ευρώπη το 1700.

Η ικανότητα αυτού του βοτάνου να θεραπεύει αυτό που τότε ήταν γνωστό ως « ασθένεια του γέρου » ανακαλύφθηκε από τους Ευρωπαίους. Όταν χρησιμοποιήθηκε για τη θεραπεία αυτού που έως τότε ονομαζόταν « νόσος του γέρου», τότε το φυτό έγινε δημοφιλές και στην Ευρώπη.

Οι νοτιοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες είναι το σπίτι του φοίνικα που μοιάζει με θάμνο, γνωστό ως saw palmetto.

Στο παρελθόν, χρησιμοποιήθηκε για τη θεραπεία ενός ευρέος φάσματος παθήσεων, όπως ο βήχας που προκαλείται από διάφορες ασθένειες και προβλήματα με το αναπαραγωγικό σύστημα του άνδρα και της γυναίκας.

Η κόλλα μελισσών ή πρόπολη, είναι γνωστή εδώ και πολλά χρόνια. Είναι ευρέως αποδεκτό ότι οι μέλισσες παράγουν πρόπολη για να βοηθήσουν στην άμυνα των κυψελών.

Η κόλλα μέλισσας φαίνεται να λειτουργεί ως αντισηπτικό για να σταματήσει τη μικροβιακή μόλυνση των προνυμφών, της αποθήκευσης μελιού και της χτένας εκτός από τη λειτουργία της στο σφράγισμα οπών, την απόφραξη των ρωγμών και την εξομάλυνση των εσωτερικών τοιχωμάτων.

Η πρόπολη χρησιμοποιήθηκε ευρέως ως φάρμακο από τους αρχαίους Έλληνες, Ρωμαίους και Αιγύπτιους που γνώριζαν τις θεραπευτικές της ιδιότητες.

O δίανθος ο καρυόφυλλος η κοινή γαρυφαλιά ανήκει στην οικογένεια των Καρυοφυλλίδων. Είναι το κυπριακό καλλωπιστικό µουσκοκάρφι, που ακόµη το βρίσκουμε σε μερικούς κήπους.

Σαν βότανο ήταν από παλιά γνωστό στους Άραβες, απ᾿όπου το πήραν οι σταυροφόροι που κτυπηµένοι από την πανούκλα ανακουφίζονταν από τον πυρετό, πίνοντας ένα αρωματισμένο λικέρ που φτιαχνόταν από τα γαρύφαλλα.

Επιστρέφοντας στην Ευρώπη οι σταυροφόροι έφεραν µαζί τους και το φυτό που τους ανακούφιε.

Η ελαία η ευρωπαϊκή ή η ήμερη ελιά και η ελαία η ευρωπαϊκή η άγρια ή αγριελιά ή αρκοελιά ανήκουν στην οικογένεια των Ελαιίδων. Η αγριελιά έχει τις δικές της ωφελιμότητες, που µπορεί να συμπίπτουν ή να διαφέρουν από αυτές της ήμερης ελιάς.

Δένδρα που έχουν προέλθει από εμβολιασμό σε άγρια ελιά, είναι πολύ πιο ανθεκτικά από ό,τι τα δένδρα που έχουν παραχθεί µε οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Στην Ελληνική μυθολογία βρίσκουμε τη Θεά Αθηνά να κερδίζει τον Ποσειδώνα, δωρίζοντας στους Έλληνες την ελιά, οι οποίοι εκτιμώντας το δώρο της, ονόμασαν την πόλη τους Αθήνα.

Αναφορά στην ελιά έχουμε και στην Παλαιά Διαθήκη. Στην ανάμειξη μας για το βάμμα προστάτη χρησιμοποιούμε φύλλα ελιάς.

Πολλά χρήσιμα βότανα για τον προστάτη είναι διαθέσιμα στην φύση και μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της σοβαρότητας των συμπτωμάτων προστατίτιδας και υπερτροφίας καθώς και να σταματήσουν τη φλεγμονή.

Σύμφωνα με πολυάριθμες έρευνες, μελέτες και εμπειρία οι βοτανολόγοι μας έχουν δημιουργήσει την κατάλληλη ανάμειξη επιλέγοντας τα καλύτερα βότανα για την αντιμετώπιση προβλημάτων του προστάτη, καθώς ταυτόχρονα ωφελήστε και από τα διάφορα θρεπτικά συστατικά που περιέχονται σε κάθε βότανο.

Δίδονται επίσης και κάποιες έξτρα χρήσιμες συμβουλές.

Τροφές που βοηθούν

Οι φυτικές πηγές πρωτεΐνης υψηλής ποιότητας μπορεί να βοηθήσουν στη μείωση της συχνότητας εμφάνισης καρκίνου του προστάτη.

Έχει αποδειχθεί ότι τα ιχθυέλαια και άλλα υγιή λίπη μπορούν να μειώσουν τη φλεγμονή.

Βελτιώνουν επίσης την ποιότητα ζωής και τη γενική υγεία από τη πλουσια πυγη τους σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα.

Λαχανικά όπως το μπρόκολο, το κουνουπίδι, το λάχανο και άλλα σταυρανθή λαχανικά είναι γνωστό ότι μειώνουν την πιθανότητα φλεγμονής και την πιθανότητα ανώμαλης ανάπτυξης των κυττάρων.

Ορισμένα φρούτα έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη, καθιστώντας τα ακατάλληλα για ασθενείς που προσπαθούν να θεραπεύσουν τη φλεγμονή του προστάτη. Τα φρούτα με θρεπτικά συστατικά που μπορούν να βοηθήσουν στην καταπολέμηση της προστατίτιδας περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τα μήλα, τα αχλάδια, τα μούρα, τους ανανάδες και το γκρέιπφρουτ.

Τρόφιμα προς αποφυγή

Ο ασθενής πρέπει πρώτα να απέχει από τη ζάχαρη. Όχι μόνο αυτό θα ωφελήσει τη γενική υγεία του ασθενούς, αλλά τα σάκχαρα προάγουν επίσης τη μικροβιακή αντοχή και την ανάπτυξη.

Το ουρογεννητικό μυϊκό διάφραγμα και η μυϊκή στιβάδα της ουροδόχου κύστης δημιουργά σπασμό ως αποτέλεσμα της καφεΐνης. Με απλά λόγια, τα άτομα με χρόνια προστατίτιδα βιώνουν ενοχλητικές αισθήσεις από την καφεΐνη.

Τα πικάντικα γεύματα επιδεινώνουν τη φλεγμονή του προστάτη που υπάρχει ήδη και έτσι επιδεινώνουν τα συμπτώματα τους. Τα ιδιαίτερα έντονα συμπτώματα περιλαμβάνουν κάψιμο κατά την ούρηση, πόνο στη λεκάνη, τους γλουτούς ή το περίνεο.

Σε ασθενείς με χρόνια προστατίτιδα, το αλκοόλ ενισχύει το φλεγμονώδες πρήξιμο και προκαλεί αντανάκλαση του πόνου από τα στενά και φλεγμονώδη νεύρα.

ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ:  20 σταγόνες μαζί με 1cm νερό μόνο (μέσα σε ένα ποτήρι και πίνετε)

*Πίνετε 1 φορά την ημέρα για απλή πρόληψη ή πίνετε 3 φορές την ημέρα για θεραπεία.

*  Καμία αναφορά παρενέργειας δεν έχει καταγραφεί 

Σημείωση:

Όλα τα σκευάσματα βοτάνων μπορούν να αποθηκευτούν αποτελεσματικά σε δροσερό, ξηρό και σκοτεινό μέρος, για παράδειγμα μέσα σε ένα ντουλάπι κουζίνας.

Θα πρέπει πάντοτε να ελέγχουμε την ένδειξη ημερομηνίας που ορίζετε από τον κατασκευαστή και η οποία δηλώνει το διάστημα που μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε.

*  Προειδοποιήσεις:

Η παραπάνω περιγραφή του φυτού, δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση συνταγή.

Η πληροφορίες που αναφέρονται έχουν αντληθεί από ακαδημαϊκά βιβλία, έρευνες, άρθρα και αναφορές καταξιωμένων βοτανολόγων.

Για τον άνθρωπο κάθε ουσία δυνητικώς μπορεί να έχει ανεπιθύμητο αποτέλεσμα, καθώς αυτό προέρχεται ανάλογα από την ποσότητα της ουσίας που θα μπει στον οργανισμό, και από τη δυνατότητα αυτού να την απομονώσει ή να την αποβάλλει μετά από κάποια επεξεργασία.

Θεωρείτε απαραίτητη η συμβουλή ειδικού πριν από την χρήση του φυτού, καθώς επίσης δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως υποκατάστατο μιας ισορροπημένης δίαιτας.

Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας αν είστε έγκυος, θηλάζετε, βρίσκεστε υπό φαρμακευτική αγωγή ή αντιμετωπίζετε προβλήματα υγείας. Να φυλάσσεται μακριά από τα μικρά παιδιά.